Kiša je tog avgustovskog dana pjevala svoju ljetnu pjesmu, pjesmu koju do tada nisam imao priliku čuti. Ritam su joj davale kapi kiše koje su padale na stari krov srednjevjekovnog dvorca Burg Grünwald, kapi koje su se stapale sa površinom rijeke Isar koja protiče kraj dvorca i sa njim čini jedinstvenu cjelinu, kapi koje su se slivale niz instrumente nepomičnih svirača i završavale u fontani. Sve to zajedno predstavljalo je jedinstvenu melodiju koja je tog dana odzvanjala ulicama Grünwalda.

Nudžejma i Dino, mladi i zaljubljeni, poznavali su tu melodiju i nisu dozvoljavali da im ona na bilo koji način skrene pažnju sa njihovog posebnog dana u životu. Naprotiv, osmjeh na njihovim licima bio je prisutan od samog ulaska u Rathaus Grünwald pa do poslednjih taktova plesa u minhenskom SkyLoft studiju, koji je za ovu priliku bio sjajno dekorisan sa mnoštvom pažljivo biranih detalja.

Melodiju sam pokušao da vam dočaram a fotografije su tu da pričaju ovu ljubavnu priču kao svjedočanstvo na poseban dan Nudžejme i Dina, dan njihovog vjenčanja.